پیش جوش عفو بی حد تو شاه

توبه کردن از گناه آمد گناه

بس که گمره را کنی بس جست و جو

گمرهی گشته ست فاضلتر ز راه

منطقم را کرد ویران وصف تو

راه گفتن بسته شد مانده ست آه

آه دردت را ندارم محرمی

چون علی اه می کنم در قعر چاه

چه بجوشد نی بروید از لبش

نی بنالد راز من گردد تباه

بس کن ای نی ز آنک ما نامحرمیم

زان شکر ما را و نی را عذر خواه